tuinenstad Suzhou

De derde dag in Nanjing: Job gaat s ’ochtends eerst nog even helikopter vliegen in het park, maar daar is het en warm en is toch wat weinig plek. Hij trekt wel veel bekijks. Nicolette gaat winkelen en Job en ik gaan later naar het Nanjing Massacre Memorial. Ik wil het graag zien, maar het is niet echt iets voor Sien-Mee. Job kan het onder begeleiding net aan en hij wil ook graag in een nabij park nog wat helivliegen. Het herinneringsmuseum is de moeite waard en geeft een goed beeld van de toedracht in die verschrikkelijke dagen van 1937. Alles is met tekst en beeld en ook met diorama’s aangrijpende verbeeld. Hooguit wordt de rol van het communistische China iets te (namelijk alleen maar) positief voorgesteld. Het monument zelf is ook indrukwekkend, een verstild ommuurd plein met een grindvloer en binnen een voort druppelende “grot”, iedere drup een dode. Job pakt het geïnteresseerd op. Eenmaal buiten hebben we nog even gevlogen en dan weer terug met de metro, met zijn allen hebben we geluncht bij Brewers bakery, lekkere broodjes tonijn.
Dan terug naar het hotel om door de gids opgepakt te worden, we gaan met een busje naar Suzhou. Ik wilde graag het landschap tussen beiden steden zien, maar los van dat het vrij snel donker wordt is er vanaf de snelweg ook niet heel veel te zien. War ik wel zie is een landschap wat Nederlandse trekjes heeft, vlak en veel water en veel verstedelijking. Ons diner genieten we in Wuxi in een door de gids gezocht restaurant gespecialiseerd in vis, voor 110 Yuan eten we met 6 personen onze buiken rond met voor vegetariërs geschikte hapjes. Ik was blij verrast want bang dat mijn cash het niet zou trekken, maar het was en heel goedkoop, maar ook gaf men ons nog eens korting omdat wij goede mensen waren – die immers een Chinese dochter adopteerden –
De reis vervolgt kwamen we al snel in Suzhou, waar we wel nog een hele tijd zochten omdat gids noch chauffeur de weg bleken te kennen, de binnenstad krap is en de Tom Tom niet werkte.
Het hotel beek zoals verwacht een klassiek juweeltje.

Gisteren aangekomen in Suzhou in Pinjiang Lodge, een mooi authentiek hotelletje in een oud Chinees herenhuis. De kamers zijn klein, maar keurig ingericht met op de tv na passend meubilair, we wanen ons mandarijnen. Tussen onze kamers is een grote ruimte waar een eettafel staat, helaas is daar geen airco, het is wel geschikt voor onze koffers. De Lodge ligt langs het Pinjiang kanaal in een oude buurt. Deze hele wijk is gerenoveerd en sindsdien een toeristisch trekpleister maar ook echt iets voor de hippe lui. S’avonds als de temperatuur het toelaat flaneert men langs het kanaal. Het is er echt gezellig. Niek ontdekt nog het architectuurcentrum waar alles uitgelegd wordt over de verantwoorde restauraties. We drinken cappuccino in de überhippe jeugdherberg. Onze eigen eetruimtes zitten in een modern gebouw wat gebruikt maakt van streekeigen bouwwijze met bakstenen, het geheel leidt tot een ingepast maar modern ogend gebouw. Het geserveerde menu kent overigens niet dezelfde zorgvuldigheid.
Sien-Mee is dol op winkelen, ze hebben hier heel veel T-shirts met smilies erop ….. Sien-Mee heeft ook een mooi Chinese blouse gekocht. Voor afdingen hebben wij beiden geen talent dus de Chinezen zullen wel blij met ons zijn geweest ! Job is helemaal blij met zijn helikopter op afstandsbediening, waar we al 1000 kilometer naar zochten. Hij is naarstig op zoek naar landingsplekken. We hebben inmiddels een koffer bijgekocht voor de souvenirs. In Nanjing is Sien-Mee weer aardig geprikt door de muggen, het hotel daar lag bij een meer. Helaas is een beet ontstoken, er zit een grote blaas op. Bij de apotheek hebben we een zalfje gehaald.
Daarna op zoek naar het Zijdemuseum, dit bleek verder weg dan gedacht. Ondertussen begon het te regenen en te onweren. Geschuild bij een van de weinige bakkerijen en daar wat gegeten, het brood is hier allemaal heel zoet. Ondertussen ging het steeds harder regenen en onweren, een ongekende wolkbreuk. Het duurde wel 1 half uur. Uiteindelijk zijn Sien-Mee en ik bij een pagode terecht gekomen, die we beklommen en Niek en Job waren bij het Zijdemuseum. De pagode gaf een mooi uitzicht over de stad. Het Zijdemuseum was half in renovatie, maar ze zagen wel echte zijderupsen. De historische tuinen die ik wilde bezoeken zaten tegen sluitingstijd, dus die hebben we voor de volgende dag bewaard. We zijn beiden naar de lodge teruggegaan met fietstaxi’s. We aten in de nieuwbouw van de lodge, maar het eten bestellen in een restaurant zonder gids blijft ook nu weer lastig als men geen engels spreekt, de helft van de kaart niet mogelijk is en wij vegetarisch en niet al te pittig willen eten.